آیا لباس «راکت» با فناوری ناسا می‌تواند به شناگران المپیک کمک کند تا مدال طلا ببرند؟

به گزارش کن نیوز؛ در شرایط رقابت بسیار نزدیک، نوآوری می‌تواند در ورزشی که مدال‌ها گاهی با تفاوت یک انگشت فاصله تعیین می‌شود، تفاوت ایجاد کند.

با استفاده از فناوری الهام‌گرفته از سفرهای فضایی، شرکت اسپیدو (Speedo) نسخه جدیدی از لباس شنا Fastskin LZR Racer خود را تولید کرده که به عنوان ضدآب‌ترین لباس شنا معرفی شده است.

این لباس که ادعای ایجاد حس «بی‌وزنی» دارد، توسط شناگران برتر از جمله اِما مک‌کیون (Emma McKeon) از استرالیا، کالب درسل (Caeleb Dressel) از آمریکا و آدام پی‌تی (Adam Peaty) از بریتانیا استفاده خواهد شد، تا بلکه با آن صدم ثانیه‌ای جلوتر بیفتند.

درسل، که در المپیک توکیو پنج مدال طلا کسب کرد، درباره لباس جدید گفت: «این لباس راکت کوچک اسپیدوی من است» و افزود: «مطمئنم که این لباس (جدید) به من کمک خواهد کرد.»

مک‌کیون، که در المپیک ۲۰۲۱ توکیو هفت مدال از جمله چهار طلا کسب کرد، لباس جدید خود را «سریع‌تر از همیشه» توصیف کرد و گفت آب به راحتی بر روی آن می‌لغزد.

این لباس‌ها از فناوری پوشش‌دهی استفاده می‌کنند که در اصل برای محافظت از ماهواره‌ها طراحی شده است.

این نوآوری‌ها در رقابتی چند دهه‌ای که شرکت اسپیدو  با برندهای دیگر مانند آرِنا (Arena)، میزو‌نو (Mizuno) و جاکد (Jaked) داشته، امید تازه این شرکت است.

فناوری در لباس شنا و چالش‌ها

کوین نتو (Kevin Netto)، متخصص علوم ورزش در دانشکده بهداشت متفقین کِرتین (Curtin School of Allied Health) در پرث، گفت: «بزرگترین عامل موثر در سرعت شنا، کاستن مقاومت آب است.»

لباس‌های شنا در طول سال‌ها از فلانل، ریون، پنبه، ابریشم، لاتکس، نایلون و لیکرا پیشرفت کرده‌اند و به اینجا رسیده‌اند.

در ضمن لباس شنا طبق قوانین فینا باید قابل نفوذ ساخته شوند، زیرا لباس بدن کامل اسپیدو که در المپیک ۲۰۰۸ پکن استفاده شد، به عنوان «دوپینگ تکنولوژیکی» شناخته شد.

این لباس یکپارچه و نیمه‌پلی‌اورتان با کمک ناسا طراحی شده بود تا شناوری را افزایش دهد و عضلات را حمایت کند، به طور قابل توجهی مقاومت را کاهش دهد و شنا را آسان‌تر و سریع‌تر می‌کرد.

مدل‌های پیشرفته‌تری نیز از آن زمان عرضه شدند، از جمله لباس‌های نیمه‌پلی‌اورتان آرِنا و جاکد ۰۱ (Jaked 01) که رکوردهای دیگری را در مسابقات جهانی ۲۰۰۹ به ثبت رساندند.

فینا پس از انتقادهای فراوان که این لباس‌ها عملکرد غیرقابل قبولی را ارائه می‌دهند، از سال ۲۰۱۰ لباس‌های بر پایه پلیمر را ممنوع کرد. لباس‌های شنای پوشاننده همه بدن نیز ممنوع هستند. اکنون فقط از زانو تا ناف برای مردان و از زانو تا شانه برای زنان قابل استفاده هستند.

شواهد متناقض

به حداقل رساندن مقاومت سطحی آب همچنان وظیفه اصلی لباس‌های فعلی است به این ترتیب که با فشرده‌سازی بدن به صاف‌تر شدن آن کمک می‌کنند.

اما با وجود تحقیقات گسترده، تأثیر این لباس‌ها بر عملکرد همچنان مبهم است و بهبودهای ناشی از رژیم غذایی و تمرینات بیشتر به شناگران کمک می‌کند.

در سال ۲۰۱۹، دانشگاه اروپایی مادرید ۴۳ مطالعه در این زمینه را بررسی کرد و نتیجه گرفت که به قاطعیت نمی‌توان اظهار نظر کرد.

فقط لباس‌های شنا نیستند که پیشرفت‌های تکنولوژیکی چشمگیری داشته‌اند. عینک‌های پیشرفته‌ای اکنون می‌توانند در حین شنا دید واقعی ارائه دهند، و مجموعه‌ای از معیارها را در داخل عینک‌ها دنبال کنند، هرچند در المپیک مجاز نیستند.