مختصری بر ایستگاه بین‌المللی فضایی

ایستگاه فضایی بین‌المللی یا ISS ماهواره مصنوعی قابل سکونتی است که اولین بخش آن سال 1998 به فضا پرتاب و آخرین ماژولش که مجهز به فشار هوای کابین است، سال 2011 نصب شد. انتظار می‌رود این ایستگاه حداقل تا سال 2028 عملیاتی بماند. ISS بزرگترین ساخته بشر است که در مدار پایینی زمین قرار دارد و اغلب می‌توان آن را با چشم غیرمسلح دید. ISS بخش‌هایی دارد که فشار هوا دارند وهمچنین شامل خرپاهای اضافی، آرایه‌های خورشیدی و... است. راکت‌های Soyuz و Proton روسیه و شاتل‌های فضایی آمریکا اجزای ISS را به فضا فرستاده‌اند.

ایستگاه فضایی بین‌المللی آزمایشگاهی برای تحقیقات بر روی محیط فضایی و میکروگرانش است که خدمه‌اش آزمایش‌های زیست‌شناسی، فیزیک، نجوم، هواشناسی و... انجام می‌دهند. این ایستگاه برای آزمودن سامانه‌های مختلف فضاپیماهایی که در ماه یا مریخ عملیات انجام می‌دهند، مناسب است. ISS در یک مدار و در ارتفاع بین 330 تا 435 کیلومتر به حرکتش ادامه می‌دهد؛ ماژول Zvezda یا فضاپیماهایی که به آن متصل می‌شوند، انرژی لازم را برای حرکتش در آن مدار تامین می‌کنند.