لطفا تا مطالعه کامل مطلب، این پست را ترک نفرمایید

عبارت لطفا تا توقف کامل هواپیما، صندلی های خود را ترک نفرمایید، جمله ایست که بارها و بارها آن را از زبان مهماندار، پس از نشستن هواپیما شنیده ایم؛ عبارتی که تاکید بر آن دارد که مسافر باید تا توقف کامل هواپیما و خاموش شدن چراغ های مربوط به بستن کمربندهای ایمنی، روی صندلی خود بنشیند. این در حالی است که متاسفانه شاهد آن هستیم پس از فرود آمدن هواپیما، برخی از مسافران از روی صندلی‌های خود بلند شده، شروع به جمع کردن وسایل خود از داخل هترک‌ها (محفظه بالای سر مسافران) کرده و در بعضی مواقع حتی به سمت جلوی هواپیما و درب خروجی حرکت می‌کنند تا پس از باز شدن در، اولین نفری باشند که هواپیما را ترک می‌کنند؛ حال آن که شاید این مسافران نمی‌دانند که تا اتوبوس پای هواپیما پر نشود، حرکت نخواهد کرد!

انجام چنین کاری از جانب مسافران در ساده ترین نوع ممکن باعث می شود تا مسیر راهروها و یا در اصطلاح Aisle، مسدود شوند و مهمانداران در صورت نیاز برای تردد با مشکل مواجه شوند، از طرفی با توجه به این امر که هواپیما پس از خارج شدن از باند، باید مسافتی را تا محل پارک خود طی کند که عموما این کار با سرعتی همچنان قابل توجه انجام می‌شود (تقریبا سرعتی معادل سرعت حرکت یک ماشین در زمان ترافیک) قطعا در طول مسیر با تکان هایی ناشی از گردش کردن ها، نا مسطح بودن سطوح عملیاتی فرودگاه و... همراه خواهد بود. در این میان تنها کافیست خلبان بنا بر خواسته واحد کنترل مراقبت زمینی یا به صلاح دید خود به هر دلیلی نظیر رد شدن احتمالی یک ماشین و حتی یک هواپیمای دیگر، اقدام به ترمز گرفتن جهت توقف کامل هواپیما کند و همین عوامل خود به تنهایی کافی هستند تا مسافر ایستاده به سمتی از هواپیما پرت و در برخی مواقع دچار آسیب دیدگی نیز شود؛ حال آن که چنین ترمز گرفتن هایی حتی در زمان‌هایی که مسافر نشسته است و کمربند خود را باز کرده می‌تواند همچنان خطرناک باشد. بنابراین با در نظر گرفتن تمامی این موارد، این طور می توان برداشت کرد که شرایط عملیات یک هواپیما بر روی زمین، به همان اندازه پرواز کردنش می تواند حساس و قابل تامل باشد. از طرفی اشاره کردن به این نکته نیز خالی از لطف نیست که یک هواپیما بر روی زمین حتی می تواند آسیب پذیر تر از زمان پرواز باشد؛ چرا که بر روی زمین علاوه بر ترمز کردن های شدید، احتمال برخورد هواپیما با هر نوع مانعی، بیشتر می شود. طبق آمار های گرفته شده به طور میانگین در هر سال تعداد 27000 سانحه زمینی برای هواپیماها اتفاق می‌افتد که خود رقم قابل توجهی است. بر همین اساس یک بررسی ساده نشان از آن دارد که هیچ دلیل و توجیهی برای باز کردن کمربندهای ایمنی پیش از خاموش شدن چراغ آنها و همچنین ترک کردن صندلی های خود پیش از توقف کامل هواپیما، می تواند خطر آفرین باشد. 

به‌ قلم علیرضا عشاقی