فرود اضطراری تاریخی یک بوئینگ ۷۶۷ بدون سوخت در پیست مسابقه 

در میانه‌ی مسیر، ابتدا یک موتور و چند دقیقه بعد، موتور دوم نیز از کار افتاد. هواپیما ناگهان بی‌صدا شد؛ سیستم‌های الکتریکی از کار افتادند و تنها ابزار باقی‌مانده برای کنترل، یک توربین بادی کوچک اضطراری (RAT) بود که در هنگام قطع برق بیرون می‌آید تا حداقل امکانات پرواز را حفظ کند.

خلبان راب پیرسون، که سابقه‌ی خلبانی گلایدر داشت، تصمیم گرفت تلاش کند تا هواپیما را به یک پایگاه نظامی متروکه در منطقه‌ی “گیملی” مانیتوبا برساند. اما هیچ‌کس نمی‌دانست که آن باند حالا به پیست مسابقات اتومبیل‌رانی تبدیل شده بود و در آن لحظه پر از خانواده‌ها، چادرها و اتومبیل‌های مسابقه‌ای بود.

با وجود نبود موتور، نبود ترمزهای عادی، بسته نبودن چرخ جلو و باندی کوتاه‌تر از حد استاندارد، خلبانان موفق شدند هواپیما را روی زمین بنشانند. چرخ جلو به‌دلیل باز نشدن صحیح در فرود قفل شد و با کشیده شدن روی زمین مثل ترمز عمل کرد. معجزه‌آسا، هیچ‌کس کشته یا حتی به‌طور جدی زخمی نشد.

این پرواز بعدها به نام “Gimli Glider” معروف شد و تا سال ۲۰۰۸ در ناوگان ایر کانادا باقی ماند. داستان این فرود، امروز در کلاس‌های آموزش پرواز به عنوان یکی از بی‌نظیرترین نمونه‌های مدیریت بحران تدریس می‌شود.