در سال ۲۰۱۳ پهپاد پیشرفتهی X-47B برای نخستین بار از ناو هواپیمابر USS George H.W. Bush بهصورت کاملاً خودکار برخاست و فرود آمد؛ لحظهای تاریخی که بسیاری از ناظران پنتاگون را شگفتزده کرد. این پرنده بدون دخالت خلبان یا اپراتور زمینی، تصمیمهای لحظهای پروازی را روی عرشهی متحرک ناو در سرعتهای بالا مدیریت میکرد.
چین اخیراً از پیشرفتهترین ناو هواپیمابر خود با نام «فو جیان» (Type 003) رونمایی کرده است. این ناو با وزن تقریبی ۸۰ هزار تن، نهتنها بزرگترین ناو چین تا امروز محسوب میشود، بلکه نقطه عطفی در توسعه توان دریایی این کشور بهشمار میآید.
برخلاف فرودگاههای زمینی که باندهای طولانی دارند، ناوهای هواپیمابر تنها حدود ۹۰ متر (۳۰۰ فوت) فضا برای برخاست فراهم میکنند. این محدودیت باعث شده مهندسان سامانههایی پیشرفته مانند CATOBAR (پرتاب با منجنیق بخار) و EMALS (پرتاب الکترومغناطیسی) را توسعه دهند تا هواپیما در کمتر از ۳ ثانیه به سرعت حدود ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت برسد.
مهندسان اوکراینی به جای ساخت کشتیهای عظیم برای بهکارگیری ناوگانی بزرگ از پهپادها، به این نتیجه رسیدند که چنین ابعادی ضرورتی ندارد؛ بنابراین، آنها یک قایق هواپیمابر کوچک و یکمتری طراحی کردند که میتواند برد پهپادهای دید اول شخص (FPV) با هدایت از راه دور و وزنی حدود ۲ کیلوگرم را بهطور چشمگیری افزایش دهد.
نیروی دریایی آمریکا، وزارت دفاع استرالیا و نیروهای مرزی استرالیا پس از بیش از ۴۵ ساعت عملیات جستجو و نجات، تفحص برای یافتن «ریو را لینچ» از ملوانان ناو هواپیمابر جرج واشنگتن را متوقف کردند.