تاریخچه بمب‌افکن استراتژیک B-36

نیاز ایالات متحده به ساخت یک بمب‌افکن بین‌قاره‌ای

     بمب‌افکن Convair B-36 Peacemaker یکی از بزرگترین هواپیماهای ساخته شده بود و به‌عنوان ابزاری برای جنگ سرد با روسیه در خلال دهه 1950 به‌شمار می‌رفت. در اصل نیاز ارتش آمریکا به هواپیمایی که بتواند از پایگاه‌های هوایی ایالات متحده بدون سوخت‌گیری تا اروپا پرواز کند و اهدافی را مورد اصابت بمب قرار دهد، آنها را بر آن داشت تا چنین هواپیمای بسیار سنگین، با برد زیاد و سرعت بیشینه 450 مایل بر ساعت را در اواخر دهه 1940 بسازند که تا سقف 45000 پا پرواز می‌کرد، توانایی حمل 10000 پوند بمب و 12000 مایل پرواز بی‌وقفه را داشت. چنین پیشنهادی به شرکت‌های بوئینگ و Consolidated ارایه شد که نهایتا قرارداد ساخت به شرکت Consolidated تعلق گرفت.

     امروزه تنها چهار فروند از این هواپیما وجود دارد که در موزه‌ها زمین‌گیر هستند و هیچ یک در وضعیتی نیست که صلاحیت پروازی داشته باشد.

تست پرواز B-36

     هواپیمای XB-36 (شماره سریال 13570-42) اولین پروازش را در 8 آگوست 1946 انجام داد. دومین نمونه اولیه YB-36 (شماره سریال 13571-42) نام گرفت و برای اولین بار در 4 دسامبر 1947 پرواز کرد.

     اولین B-36A (شماره سریال 92005-44) در می 1948 پذیرفته شد.

     بخش اعظم پوسته بیرونی B-36 از منیزیم ساخته شد که رنگ کدری داشت، برخلاف آلومینیوم براقی که بخش‌های پرفشار جلو و عقب را پوشش می‌داد.

     Consolidated Vultee Aircraft Corporation (که بعدها Convair نام گرفت)، این بمب‌افکن‌های غول‌پیکر را در پایگاه نیرو هوایی Carswell در Fort Worth ایالت Texas ساخت.

تغییرات طراحی B-36

     Convair و نیروی هوایی در حین تولید این هواپیما، تحولاتی در آن ایجاد کردند و مدل‌های B-36B، B-36D، B-36F، B-36J و B-36H را تولید کردند.

     یکی از تغییرات اساسی که در مدل اصلی ایجاد شد، افزودن موتورهای جت بود که از مدل B-36D به بعد انجام شد و این هواپیما را به چهار موتور جنرال الکتریک J47-GE-19 مجهز نمود. اتصال این موتورها شبیه بوئینگ B-47 بود.

     در نهایت نیروی هوایی همه B-36های اولیه را به موتور جت مجهز کرد. 6 ملخ در پشت بال‌ها و 4 موتور جت نیز در نوک بال‌ها نصب و اصطلاح «6 تا در حال چرخیدن، 4 تا در حال سوختن» همه‌گیر شد.

مشخصه‌های بمب‌افکن B-36 Peacemaker نیروی هوایی ایالات متحده

     ابعاد و توان B-36 سرسام‌آور است. برخی از نکات قابل توجه این هواپیما به شرح زیر هستند:

• آغاز رقابت در طراحی هواپیمایی با برد زیاد در آوریل 1941
• اولین پرواز این هواپیما: 8 آگوست 1946
• اولین تحویل به نیروی هوایی ایالات متحده: نوامبر 1948
• بازنشستگی: 12 فوریه 1959
• تعداد ساخته‌شده: 384
• سازنده: Consolidated Vultee Aircraft Corporation که بعدا Convair نام گرفت
• موتورها: شش موتور پیستونی Pratt & Whitney، چهار موتور جت J47
• فاصله نوک دو بال: 230 فوت
• طول: 162 فوت
• ارتفاع: 46 فوت و 9 اینچ
• وزن: 410000 پوند
• سقف پروازی: 45000 پا
• سرعت بیشینه: 435 مایل بر ساعت
• خدمه پروازی: 15 نفر
• B-36 بزرگترین هواپیمای پیستونی بود که به تولید انبوه رسید

پروژه Convair برای ساخت نسخه B-36 صرفا با موتور جت، YB-60

     از آنجایی که موتورهای جت در اوخر دهه 1940 و اوایل دهه 1950 پدیدار شدند، Convair طراحی نسخه Swept Wing از B-36 را آغاز نمود که صرفا به موتور جت مجهز بود و Convair YB-60 نام گرفت. این شرکت همچنین نمونه اولیه‌ای از یک هواپیمای مسافربری بزرگ به نام Convair XC-99 ساخت.

     در مارس 1951، نیروی هوایی ایالات متحده به Convair مجوز داد که دو فروند B-36F را به B-36G تبدیل کنند. از آنجایی که هواپیمای جت مورد نظر با مدل‌های B-36 بسیار متفاوت بود، بعدا نام آن به YB-60 تغییر کرد.

     72 درصد از قطعه‌های YB-60 8 موتوره با B-36 مشترک بودند. بدنه دو هواپیما تقریبا یکسان بود، گرچه YB-60 دماغه درازتر و تیزتری داشت.

پایان به‌کارگیری و اوراق‌کردن B-36

     آخرین Peacemaker با شماره سریال A2827-52، B-36J-III-10-CF در 14 آگوست 1954 از خط تولید بیرون آمد.

     نیروی هوایی در سال 1953 تصمیم گرفت YB-60 را با بمب‌افکن دوربرد Boeing B-52 Stratofortress جایگزین کند.

     وقتی تولید متوقف شد، 384 فروند از این هواپیما تولید شده بود. 4 فروند برای نگهداری انتخاب شد.

به قلم سید پوریا حسینی