تاریخچه مهماندار هواپیما (بخش اول)

در سال 1911 در خطوط هوایی German Zeppelin که به عنوان یک شرکت هواپیمایی پستی پرواز می‌کرد و البته تعدادی صندلی هم برای حمل مسافر داشت، مفهوم " مهماندار " یا در اصطلاح Cabin Crew شکل گرفت.

در گذشته این خود مسافر بود که در هنگام پرواز باید کارهایش را انجام می داد، به عبارت دیگر مسافر خود در موارد مختلف از جمله نیاز به اقدامات کمک‌های اولیه در صورت احساس ناراحتی، رسیدگی می کرد. 

در سال 1920 خطوط هوایی Imperial بریتانیا برای نخستین بار اقدام به آموزش مرد های جوانی با عنوان Cabin Boys کرد که وظایف اصلی آن ها در کمک به مسافرین برای سوار و پیاده شدن از هواپیما، حمل بار آنها (با توجه به این که هواپیماهای مسافربری قدیمی مثل هواپیماهای امروزی، محفظه جداگانه برای حمل بار نداشتند) و همچنین ارائه کمک های اولیه و ایفای نقش کردن به عنوان یک پرستار برای مسافر دچار ناراحتی شده ناشی از عوارض پرواز بود.

تا اینکه در سال 1930، خانم 25 ساله ای به نام Ellen Church که در اصل یک پرستار بود و در خط هوایی Boeing Air Transport کار می کرد، به همراه همکار خود، Steve Stimpson، اقدام به ارائه تعاریف جدیدی درباره آن چه که ما امروزه با عنوان مهماندار می شناسیم، کردند که از جمله مهم ترین آن ها و البته مهم ترین اهداف برگزاری این دوره ها، می توان به الزام آشنایی کامل متقاضی مهمانداری با مباحث پرستاری اشاره کرد. به همین منظور برای نخستین بار بوئینگ 8 پرستار را استخدام کرد که وظیفه آنها، ارائه آموزش‌های مورد نیاز به متقاضی های مهمانداری در طول یک دوره سه ماهه بود؛ این دوره ها اول توسط خود بویینگ برگزار می شد که رفته رفته با گذشت زمان، دیگر این خود خطوط هوایی بودند که نسبت به آموزش مهمانداران اقدام می کردند. 

در سال 1960 با توجه به توسعه یافتن و همچنین فراگیر شدن دامنه استفاده از هواپیماهای مسافربری، خطوط هوایی، استخدام مهماندار بر اساس شرایط خاص از جمله داشتن سلامت کامل را در هر دو قشر مرد و زن، در دستور کار خود قرار دادند؛ مهماندارانی که فراتر از یک پرستار ساده،  نسبت به هواپیما نیز اطلاعاتی داشتند تا در صورت نیاز در مواقع اضطراری بتوانند جان مسافران را حفظ کنند.

به قلم علیرضا عشاقی