از CF105 تا A3320

سامانه Fly By Wire یا به اختصار FBW، جایگزین مکانیزم کلاسیک یا به تعبیرى Conventional Handling است که براى نخستین بار در نسل از هواپیماهاى مسافربرى، ایرباس A320 استفاده شد. از این تکنولوژى براى اولین بار در هواپیماى نظامى CF105، به کار گرفته شده است. در مکانیزم FBW اتصالات و ادوات مکانیکى/هیدرولیکى جاى خود را به کامپیوتر ها، پردازشگر ها و سیم هاى انتقال دهنده داده و اطلاعات مخابره شونده بین ورودى و خروجى، داده اند؛ بدین ترتیب از مزیت هاى FBW نسبت به مکانیزم هاى کلاسیک مى توان به این موارد اشاره کرد: کاهش وزن هواپیما با توجه به سبک تر بودن تجهیزات به کار رفته در FBW، شاید ساده ترین این مزیت ها محسوب شود. حال آنکه از مهم ترین آن ها مى توان به واکنش سریع این واحد کنترل با توجه به استفاده از سنسور ها و سامانه هاى تبادل اطلاعات بجاى استفاده از کابل و یا خطوط هیدرولیک اشاره کرد که به طور قطع تبادل کننده هاى الکتریکى از سرعت واکنش بیشترى بر خوردار هستند. همچنین با امکان تعبیه کردن یک پردازشگر در بدنه ى این واحد، مى توان بر تمامى جوانب کنترل و هدایت هواپیما اشراف داشت و در صورت نیاز با تعریف تصحیح کننده هایى اقدام به تصحیح اشتباهات احتمالى ناشى از خلبان در  Manual Flight کرد. آنچه که امروزه به نسبت گذشته در این واحد کنترلى مطرح است، کامپیوتر ها یا به تعبیرى پردازشگر هایى هستند که به عنوان سیستم عصبى این واحد، بین کنترل کننده، خلبان، و عملگر یا فرامین پروازى قرار دارند. از طرفى اشاره به این نکته هم خالى از لطف نیست که این موضوع منتهى به هواپیماهایى که خلبان براى پرواز از Side Stick استفاده مى کند، نیست؛ در این میان براى مثال، بوئینگ با تلفیق چیدمان یوک با واحد کنترل FBW، بوئینگ 777 را ارائه کرد؛ بنابراین هر هواپیمایى هم که براى پرواز از یوک استفاده مى کند، صرفا کلاسیک از منظر واحد کنترل، محسوب نمى شود. آنچه که این واحد کنترلى را امروزه قابل بحث مى کند، ساز و کار عملکردى سیستماتیک داخلى خود هواپیما، براى رسیدن به این امر است که باعث شده هر هواپیما نسبت به هواپیماى دیگر از شرکت دیگر، منحصر به فرد نمایان شود که این موضوع حتى در مدل هاى مختلف از یک شرکت نیز به چشم مى خورد! از ایرباس A350 تا بوئینگ 787 و از C17 تا A400 همه و همه گرچه با استفاده از راهبرد هاى متفاوت اما با واحد کنترل FBW پرواز مى کنند.