با بوئینگ 737 سرى MAX آشنا شویم...

بوئینگ 737 سری MAX، جزء به روزترین هواپیماهای ساخته شده از نسل یکی از محبوب ترین و پرفروش ترین هواپیماهای بوئینگ، بوئینگ 737، محسوب می شود. هدف از ارتقا بوئینگ 737 به سری MAX و همچنین طراحی سری MAX، در اختیار داشتن یک هواپیمای منطبق با نیاز های مسافر برای پرواز کردن به مقصد های مورد نظر مسافر، هست که این تجربه طراحی، ناشی از سال های سال توسعه این هواپیما است. با توجه به این ویژگی و البته ده ها ویژگی های ذاتی منحصر به فرد دیگر، این هواپیما، خیلی زود موفق شد در بین خطوط هوایی مختلف، جایگاه خود را پیدا کرد و تا این که خطوط هوایی تصمیم بگیرند تا از این هواپیما، برای مسیر های پروازی کوتاه برد و میان برد خود، با عنوان یک هواپیمای مجهز به تکنولوژی روز و در عین حال مقرون به صرفه از لحاظ اقتصادی، استفاده کنند. از اهداف دیگر توسعه این هواپیما به سری MAX می توان به ارائه یک تعریف جدید برای پرواز های مسافران به شهر ها و مکان هایی که از آن ها مسیر های Trans-Continental عبور می کنند، اشاره کرد. عملیاتی سازی این هواپیما برای پرواز از جمله موارد دیگری است که بارها و بارها ثابت کرده است که این هواپیما بدون تاخیر و اتلاف وقت می تواند پرواز کند. در این میان، سری MAX در کنار استفاده از به روزترین تکنولوژی ضمن برخورداری از موتور های توانمند LEAP-1B، از نظر مصرف سوخت و همچنین دوستدار محیط زیست بودن از نظر تولید آلاینده های صوتی و زیست محیطی، همواره بر محبوبیت این هواپیما، همواره افزودند. با در نظر گرفتن تمامی این موارد، این طور باید ادامه داد که سری MAX با داشتن انعطاف پذیری و تطبیق پذیری، یک هواپیمای پربازده در بازار رقابت کلاس هواپیماهای Single Aisle یا به اصطلاح هواپیماهایی که داخل آن ها یک راهرو برای رفت و آمد در نظر گرفته شده، است. در سری MAX به منظر طراحی داخلی از مفهوم Boeing Sky Interior، استفاده شده است؛ یعنی همان تکنولوژی هایی که برای طراحی داخلی بوئینگ 787، Dreamliner، بکار گرفته شده است. طراحی مهندسی با بهره گیری از به روز ترین تکنولوژی ها، استفاده از نسل موتورهای جدید، و همچنین طراحی داخلی که به آن اشاره شد، خیلی زود باعث شد تا کانسپت سری MAX، پر فروش ترین هواپیما در یک بازه زمانی، در تاریخ فروش هواپیماهای بوئینگ با رقم باورنکردنی 4700 فروند سفارش از 100 مشتری، شود. سری MAX در مدل های هفت، هشت، نه و ده ارائه شده است که هر یک از نظر توان عملکرد پروازی، از ساختار منحصر به فرد خود در عین 737 بودنشان، برخوردار هستند. مدل هفت با طول 35.5 متر، کوچکترین عضو خانواده و در عین حال استقامتی ترین عضو از نظر برد پروازی، است که می تواند در حالت عادی 153 و  در بیشترین حالت ممکن 172 مسافر را تا مسافت 3850 ناتیکال مایل (7130 کیلومتر)، حمل کند. در مقابل، مدل ده، با طول 43.8 متر، بزرگترین هواپیما محسوب می شود که در صورت استفاده از یک مخزن سوخت کمکی، می تواند در حالت عادی با 204 و در بیشترین حالت ممکن با 230 مسافر تا مسافت 3300 ناتیکال مایل (6110 کیلومتر)، پرواز کند. مدل های های هفت و هشت، به ترتیب با طول های 39.5 و 42.1 متر، از توان پرواز تا مسافت 3550 ناتیکال مایل (6550 کیلومتر) برخوردار هستند که البته در خصوص مدل هشت، در صورت تعبیه کردن یک مخزن سوخت کمکی، امکان پذیر است. مدل هفت در حالت عادی 178 و در بیشترین حالت 210 مسافر، و همچنین مدل هشت، در حالت عادی 193 و در بیشترین حالت 220 مسافر را، می تواند حمل کند. تمامی مدل های سری MAX از Wingspan و یا طول بال 35.9 برخوردار هستند و همچنین، همانطور که پیش تر نیز به اشاره شد، از موتورهای CFM International مدل LEAP-1B استفده می کنند.

علیرضا عشاقى