چرا دی‌سی-۱۰ به «جت مرگ» مشهور شد؟
در دهه ۱۹۷۰، مک‌دانل داگلاس دی‌سی-۱۰ که قرار بود رقیب جدی بوئینگ باشد، به دلیل یک نقص طراحی در درِ باربری وارد دوره‌ای از سوانح مرگبار شد. استفاده از درهایی که به‌سمت بیرون باز می‌شدند و به قفل‌های پیچیده وابسته بودند، باعث شد در صورت خرابی قفل، کابین دچار کاهش فشار ناگهانی و فروپاشی ساختاری شود—هشداری که مهندسان از ابتدا درباره آن هشدار داده بودند.
کن نیوز| اوج این نقص در پرواز ۹۸۱ ترکیش ایرلاینز (۱۹۷۴) آشکار شد؛ در ارتفاع ۲۳ هزار پا درِ باربری جدا شد، کف کابین فرو ریخت، کابل‌های کنترل قطع شد و جت در جنگل‌های فرانسه سقوط کرد. در این سانحه ۳۴۶ نفر جان باختند؛ در آن زمان مرگبارترین سانحه تاریخ هوانوردی بود.
به گزارش کن نیوز؛ تنها چند سال بعد، پرواز ۱۹۱ امریکن ایرلاینز (۱۹۷۹) هنگام برخاست از شیکاگو موتور خود را از دست داد؛ هواپیما چرخید، وارونه شد و سقوط کرد. ۲۷۳ نفر کشته شدند. این سانحه—که بخشی از آن به میان‌بُرهای تعمیراتی برمی‌گشت—اعتبار دی‌سی-۱۰ را برای همیشه از بین برد.
با وجود اصلاحات بعدی، اعتماد عمومی بازنگشت. ایرلاین‌ها این مدل را کنار گذاشتند و دی‌سی-۱۰ بیشتر به عنوان هواپیمای باربری برای FedEx و UPS ادامه کار داد. این هواپیما اکنون نمونه‌ای کلاسیک از پیامدهای «فشار تجاری بر ایمنی» در صنعت هوانوردی محسوب می‌شود.
ارسال نظر