بررسی زیرساخت های حمل و نقل هوایی درون شهری

دو موضوع اصلی که در بحث زیرساخت پرنده عمود پرواز مطرح است یکی ایستگاه‌های نشست و برخاست یا همان فرودگاه‌ها و دیگری سیستم کنترل ترافیک هوایی آن‌ها می‌باشد. در مقاله‌های پیشین در مورد سیستم کنترل ترافیک هوایی توضیحاتی ارائه شد اما بحث ایستگاه‌های فرود از موضوعاتی است که در این مقاله به صورت جزئی بررسی خواهد شد.

ایستگاه‌های نشست و برخاست و تجهیزات آن از مهم ترین زیرساخت‌هایی است که در گزارش‌های اخیر ناسا هم به آن پرداخته شده‌است. تجهیزاتی که در این ایستگاه‌ها قرار دارد متناسب با نوع کاربری آن می‌باشد. این ایستگاه هم می‌تواند بر روی زمین و هم بر روی برج‌ها قرارگیرد اما نکته مهم توزیع پراکندگی این ایستگاه‌ها در سطح شهر می‌باشد. محل قرارگیری این ایستگاه‌ها متناسب با تراکم جمعیت، تعداد سفرها و نیاز مسافران و بر اساس الگوریتم‌های بهینه‌سازی طراحی می‌شود که خود یکی از عوامل تاثیرگذار در بحث زیرساخت می‌باشد. برخلاف شکل فعلی حمل و نقل برون شهری که تعداد یک یا نهایتا دو فرودگاه مجهز برای یک شهر وجود دارد، در حمل و نقل هوایی درون­شهری تجهیزات ایستگاه‌ها کمتر اما تعداد آن‌ها بیشتر خواهد بود.

دسته‌بندی ایستگاه‌ها

در صنعت هوانوردی برای ایستگاه‌های فرود هلیکوپتر قوانین و مقرراتی وجود دارد اما پرنده‌های عمودپرواز درون شهری که عمدتا الکتریکی هستند شرایط متفاوت‌تری خواهند داشت به طور مثال نیاز به محلی برای شارژ دارند. در حال حاضر با توجه به پیشرفت روز افزون عمودپروازها قوانین و مجوزها در حال کامل شدن است و پیش‌بینی می‌شود که این مجوزها تا سال 2026 تکمیل و ارائه شوند. قطعا در قوانین ارائه شده تجهیزات و ملزومات ایستگاه های نشست و برخاست عمودی مشخص می‌شوند. در یکی از گزارشات اخیر ناسا با توجه به وضعیت کنونی تاکسی‌های هوایی و روندی که در حال طی کردن هستند، سه وضعیت برای این ایستگاه‌ها مطرح شده است که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت.

VertiStation

این نوع از ایستگاه‌ها با تراکم بالا در کل شهر پراکنده می‌شوند و توزیع و پراکندگی آن‌ها باید به نحوی باشد که هر نفر نهایتا با طی مسافت سه دقیقه‌ای به آن دسترسی داشته باشد در این ایستگاه‌ها تجهیزات مربوط به تعمیر یا اورهال و همچنین تجهیزات مربوط به شارژ و یا سوخت‌گیری آن‌ها وجود ندارد. در ایستگاه‌ها یک و یا نهایتا دو صفحه نشست و برخاست وجود دارد و محلی برای پارک پرنده وجود ندارد. این ایستگاه‌ها در مقایسه با انواع دیگر آن هزینه کمتری دارد اما با توجه به آن که تعداد آن‌ها باید زیاد و پاسخ‌گوی نیاز یک شهر باشد بنابراین هزینه زیادی دربردارند و چالش مهمی در بحث زیرساخت می‌باشند که شاید با مشارکت نهادهای دولتی برای ایجاد این زیرساخت تا حدی این چالش برطرف شود.

VertiPort

 این ایستگاه‌ها نقش ترمینال‌های جابه‌جایی مسافر را بر عهده دارد بنابراین باید محل آن‌ها در مراکز مهم شهر قرارگیرد به طور مثال در کنار مراکز تجاری بزرگ، پایانه‌های ریلی و یا مراکز پربازدید تاریخی و گردشگری تا این مراکز به شبکه گسترده حمل و نقل شهری متصل شود. این نوع از ایستگاه‌ها مجهز به تجهیزات شارژ سریع و یا سوختگیری هستند و تجهیزات مربوط به تعمیرات جزئی در آن‌ها وجود دارد. فضای مورد نیاز برای این ایستگاه‌ها بزرگ‌تر از VrtiStationها می‌باشد و امکان نشست و برخاست حداقل دو پرنده به صورت همزمان وجود دارد. در این ایستگاه‌ها با توجه به تعدد رفت‌وآمد مسافران، نیاز به یک سالن انتظار و همچنین چندیدن کارمند به منظور انجام امور مربوط به مسافران می‌باشد.
 

VertiHub

 این ایستگاه‌ها نقش آشیانه‌های هواپیماها را ایفا می‌کنند یعنی مرکزی برای تعمیرات سنگین و اورهال پرنده‌های عمود پرواز می‌باشند، در این ایستگاه‌ها امکان جابه‌جایی مسافر و بار نیز وجود دارد. این نوع ایستگاه که مجهز به تمامی تجهیزات تعمیر و نگهداری می‌باشد فضایی بزرگتر از دو نوع دیگر می‌طلبد. توصیه می‌شود برای هر شهر حداقل احداث یکی از این ایستگاه‌ها ضروری است. در این ایستگاه‌ها فضا برای پارک چندین پرنده موجود می‌باشد همچنین تجهیزات و نیروی انسانی لازم برای ارائه خدمات مسافری و تعمیراتی در این ایستگاه فراهم می‌شود.

از توضیحات بالا این موضوع مشخص می‌شود که پیاده سازی کامل حمل و نقل درون شهری تنها در بخش ساخت ایستگاه، لازمه سرمایه گذاری کلانی است، البته پیش‌بینی می‌شود به مرور با پیشرفت تکنولوژی و کامل شدن قوانین و مجوزها این زیرساخت‌ها فراهم شود زیرا مزیت‌های این سیستم و بازار بزرگ آن به اندازه‌ای است که نهادهای دولتی و خصوصی را برای فراهم آوردن این زیرساخت ترغیب کند.